A pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono»… – J 20,1-9
Czytaj całość →
Wigilia Paschalna jest czuwaniem, podczas którego nie tylko wspomina się, ale i uobecnia to, co wspominane. W czasie Wigilii wspominamy wielkie dzieła Boże i czuwamy w oczekiwaniu na nadchodzącego Oblubieńca – Chrystusa Zmartwychwstałego. Jest noc, ale już świta dzień, żyjemy w doczesności, ale już życiem wiecznym. Po krótkim obrzędzie liturgii światła (jest to pierwsza część Wigilii) Kościół święty rozważa wielkie dzieła, jakich Pan Bóg dokonał od początku dla swego ludu, oraz wyraża ufność w słowo i obietnice Boże (część druga czyli liturgia słowa); następnie, gdy zbliża się dzień Zmartwychwstania, Kościół wraz ze swymi nowymi członkami, odrodzonymi w chrzcie (część trzecia), zostaje zaproszony do stołu, (…)
Czytaj całość →
„Co się stało? Wielka cisza spowiła ziemię; wielka na niej cisza i pustka. Cisza wielka, bo Król zasnął. Ziemia się przelękła i zamilkła, bo Bóg zasnął w ludzkim ciele, a wzbudził tych, którzy spali od wieków. Bóg umarł w ciele, a poruszył Otchłań. Idzie, aby odnaleźć pierwszego człowieka, jak zgubioną owieczkę” (z Liturgii Godzin Wielkiej Soboty). W Wielką Sobotę Kościół milczy, nie sprawuje się Eucharystii (ani żadnych innych nabożeństw, z wyjątkiem Liturgii Godzin) jest to dzień wielkiej ciszy, a od chrześcijan oczekuje się, że będą w wewnętrznym skupieniu, przygotowywali się do Wigilii Paschalnej. Jest to czas trwania w Bożym pokoju, ufności w Słowo, pewności (…)
Czytaj całość →
W Wielką Środę 4 kwietnia grupa alumnów naszego seminarium uczestniczyła w III Słupeckim Misterium Krzyża, któremu przyświecało hasło: Idziemy za świadkiem miłości zachować twarz Kościoła. Słupeckie Misterium jest inscenizacją Drogi Krzyżowej, w której wierni przeszli ulicami miasta od kościoła pw. św. Leonarda (Sanktuarium Krzyża Świętego) do kościoła pw. bł. Michała Kozala BM. Towarzyszyli im księża z trzech słupeckich parafii oraz nasza wspólnota, która wraz z młodzieżą parafialną przedstawiała kolejne stacje Drogi Krzyżowej. Krzyż miejski był niesiony przez strażaków, mieszkańców miasta i osoby duchowne. Przed każdą ze stacji, grupa młodych aktorów z zespołu teatralnego działającego przy słupeckim Miejskim Domu Kultury zaprezentowała pantomimę interpretującą na sposób współczesny (…)
Czytaj całość →
W czwartek, po Mszy Wieczerzy Pańskiej, gdy Najświętszy Sakrament przeniesiony został do ołtarza adoracji (ciemnicy), w kościele nastała cisza. Ołtarz ogołocony, zniknął obrus (alegoria opuszczenia Jezusa przez uczniów i odarcia Go z szat), nie sprawuje się Eucharystii. Tak można opisać atmosferę Wielkiego Piątku – dnia, w którym Kościół rozmyśla nad Męką Pana, adoruje Krzyż, wspomina swoje narodzenie z boku Chrystusa umierającego na Krzyżu i wstawia się do Boga za zbawienie całego świata. Piątek ten upamiętnia wydarzenia, które rozpoczyna wyrok śmierci, a kończy ukrzyżowanie Chrystusa. Dla całego Kościoła to dzień pokuty, w którym obowiązuje wstrzemięźliwość (niespożywanie mięsa) oraz post (tylko jeden posiłek do syta w ciągu dnia). Chociaż (…)
Czytaj całość →
O niezwykłości i wielkości Wielkiego Czwartku decydują wydarzenia, które wspominamy, a są nimi: ustanowienie Eucharystii i kapłaństwa. Jest to dzień szczególny, gdyż to w Wieczerniku, podczas Ostatniej Wieczerzy, Jezus wydaje się w ręce ludzi. Wydaje siebie, dając swoje Ciało i Krew, a więc ustanawiając Eucharystię. Wielki Czwartek stanowi swoiste preludium do obchodów Triduum Paschalnego w Kościele. Przed południem w kościele katedralnym odprawiona zostaje Msza św., której przewodniczy biskup i na której poświęcone zostają oleje: olej chorych, używany do ich namaszczania oraz olej krzyżma, którego zastosowanie jest szersze (sakramenty chrztu, bierzmowania i kapłaństwa, obrzędy namaszczenia kościołów i ołtarzy) i którego poświęcenie jest bardziej uroczyste. Wyrazem tego jest także nadanie (…)
Czytaj całość →
Zapraszamy wszystkich członków zwyczajnych Stowarzyszenia Oratorium im. Poznańskiej Piątki w Lądzie na coroczne Walne Zgromadzenie, na którym Zarząd Stowarzyszenia złoży sprawozdanie roczne, a także zostaną podjęte aktualne tematy wychowawcze oraz uaktualnienie Statutu. Spotkanie odbędzie się w niedzielę 15 kwietnia 2012 r. po Mszy św. o godz. 9. 30 której będzie przewodniczył Solenizant ks. dyr. Ryszard Sadowski Z poważaniem ks. Mariusz Kowalski Kierownik Oratorium
Czytaj całość →
„Gdy się zbliżali do Jerozolimy, do Betfage i Betanii na Górze Oliwnej, posłał dwóch spośród swoich uczniów i rzekł im: Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz przy wejściu do niej znajdziecie oślę uwiązane, na którym jeszcze nikt z ludzi nie siedział. Odwiążcie je i przyprowadźcie tutaj! A gdyby was kto pytał, dlaczego to robicie, powiedzcie: Pan go potrzebuje i zaraz odeśle je tu z powrotem. Poszli i znaleźli oślę przywiązane do drzwi z zewnątrz, na ulicy. Odwiązali je, a niektórzy ze stojących tam pytali ich: Co to ma znaczyć, że odwiązujecie oślę? Oni zaś odpowiedzieli im tak, jak Jezus polecił. I pozwolili im. Przyprowadzili więc oślę do Jezusa i zarzucili na nie swe płaszcze, a On wsiadł na nie. Wielu zaś słało swe (…)
Czytaj całość →