O niezwykłości i wielkości Wielkiego Czwartku decydują wydarzenia, które wspominamy, a są nimi: ustanowienie Eucharystii i kapłaństwa. Jest to dzień szczególny, gdyż to w Wieczerniku, podczas Ostatniej Wieczerzy, Jezus wydaje się w ręce ludzi. Wydaje siebie, dając swoje Ciało i Krew, a więc ustanawiając Eucharystię.
Wielki Czwartek stanowi swoiste preludium do obchodów Triduum Paschalnego w Kościele. Przed południem w kościele katedralnym odprawiona zostaje Msza św., której przewodniczy biskup i na której poświęcone zostają oleje: olej chorych, używany do ich namaszczania oraz olej krzyżma, którego zastosowanie jest szersze (sakramenty chrztu, bierzmowania i kapłaństwa, obrzędy namaszczenia kościołów i ołtarzy) i którego poświęcenie jest bardziej uroczyste. Wyrazem tego jest także nadanie wspomnianej Mszy św. Nazwy „Msza krzyżma”.
Wieczorem natomiast odprawia się Mszę Wieczerzy Pańskiej. To ona stanowi początek obchodów Triduum Paschalnego. Warto zatrzymać się nad kilkoma szczególnymi momentami celebracji tej Wieczerzy. Szczególną uwagę i zaciekawienie kierujemy na obrzęd umywania nóg. Jest to nasz symboliczny powrót do Wieczernika, jego uobecnienie. Pamiętamy, że podczas Ostatniej Wieczerzy, Jezus wstał od stołu i zaczął umywać nogi kolejno każdemu ze zgromadzonych tam uczniów. Podobnie czyni kapłan, gdy zdejmuje ornat ( Jezus także zdjął szatę, było to znakiem ogromnej pokory) i polewa stopy dwunastu mężczyzn wodą, a następnie wyciera.
Momentem szczególnym jest przeniesienie Najświętszego Sakramentu do specjalnie ozdobionego ołtarza adoracji, nazywanego „ciemnicą”. Kapłan dokonuje tego, gdy odmówi już modlitwę po Komunii. Okadza wówczas Najświętszy Sakrament, okrywa Go welonem i przenosi w procesji do wspomnianego miejsca. W uroczystym nastroju adorujemy tam Pana, który dał nam Siebie, ustanawiając Eucharystię, ale także dał Siebie w ręce ludzi, którzy nazajutrz dokonają na Nim wyroku. Z kolejnym dniem minie więc uroczysty charakter adoracji, pogrążymy się natomiast w smutku i upamiętnianiu Męki i Śmierci naszego Pana.
Wielki Czwartek jawi się nam w świetle tych rozważań jako dzień uroczysty, dzień, który, stanowiąc pamiątkę ustanowienia Eucharystii, jednocześnie kieruje nas już ku obchodom Wielkiego Piątku Męki Pańskiej. Nie zapominajmy, adorując Pana po Mszy Wieczerzy
Pańskiej, że gest łamania chleba i picia z kielicha nabrał w dłoniach Jezusa szczególnego znaczenia wydania samego siebie w ręce szczególnie tych, których umiłował. Jest także wydaniem swojego Ciała i Krwi w ręce kapłanów, by nieśli Je ludziom – nie zapomnijmy tego dnia podziękować za nich.
kl. Piotr Wyderka SDB