Święty Alojzy Orione urodził się 23 czerwca 1872 roku w Pontecurone w Piemoncie jako syn Vittoria Orione i Caroliny Feltri. W wieku 13 lat wstąpił do klasztoru franciszkańskiego w Vogherze koło Pawii, który musiał jednak opuścić z powodu choroby. Po roku spotkał się z ciężko chorym księdzem Janem Bosko. Zafascynowany jego osobowością i słowami: ,,Odtąd na zawsze będziemy przyjaciółmi”, zapragnął żyć charyzmatem Świętego z Valdocco, po śmierci którego został cudownie uzdrowiony.
Odkrywając wolę Bożą względem siebie, 16 października 1889 r. wstąpił do seminarium diecezjalnego w Tortonie. Już jako seminarzysta oddał się służbie potrzebującym w Stowarzyszeniu Wzajemnej Pomocy św. Marcjana oraz w Towarzystwie św. Wincentego. 3 lipca 1892 r. otworzył w Tortonie pierwsze oratorium dla chłopców, a w następnym roku, mając 21 lat, kolegium w dzielnicy San Bernardino. 13 kwietnia 1895 r. wraz z sześcioma innymi diakonami, przyjął święcenia kapłańskie i w niedługim czasie założył kolejne dzieła w Mornico Losana (Padwa), Noto na Sycylii, San Remo i Rzymie. W swojej pracy wzorował się na św. Janie Bosko i św. Józef Cottolengo z taką gorliwością, że szybko zaczęli gromadzić się wokół niego klerycy i księża, którzy pragnęli żyć jego ideałami. Tak powstało ,,Małe Dzieło Boskiej Opatrzności”. W jego skład wchodzą Synowie Boskiej Opatrzności, zwani księżmi orionistami, składający czwarty ślub „wierności Papieżowi”, Siostry Małe Misjonarki Miłosierdzia (siostry orionistki), Pustelnicy Boskiej Opatrzności, Siostry Sakramentki, Siostry Kontemplujące Jezusa Ukrzyżowanego, Bracia Zakonni (koadiutorzy). Ks. Alojzy Orione zorganizował także świeckich w stowarzyszeniu Dom Boskiej Opatrzności, Byłych Wychowanków oraz Przyjaciół. Od 1997 roku istnieje Orioński Instytut Świeckich.
Święty żywo interesował się problemami swoich czasów, jak wolność i jedność Kościoła, czy ewangelizacja środowisk robotniczych. Organizował także akcje ratunkowe na terenach dotkniętych trzęsieniem ziemi: w Reggio Calabria, Messyna (1908 r.) i Marsica (1915 r.). Był założycielem domów, tzw. Małych Cottolengów, dla najbardziej cierpiących i opuszczonych.
Duch misyjny ks. Orione, zapoczątkowany wysłaniem w 1913 r. do Brazylii pierwszych misjonarzy, rozszerzył się później na Argentynę i Urugwaj (1921), Palestynę (1921), Polskę (1923) oraz inne kraje obu Ameryk i Europy. Sam odbył dwie podróże misyjne do Argentyny, Brazylii, Urugwaju oraz Chile. W szczególny sposób upodobał sobie Polskę i Polaków. W czasie agresji hitlerowskiej na nasz kraj, publicznie całował polską flagę, wiszącą do dziś w jego pokoju.
Cieszył się osobistym szacunkiem papieży oraz najwyższych władz Stolicy Apostolskiej, która powierzała mu liczne zadania. Przez trzy lata z woli papieża Piusa X pełnił funkcje wikariusza generalnego diecezji messyńskiej. Był także kaznodzieją, spowiednikiem, organizatorem pielgrzymek, misji. Jako wielki czciciel Matki Bożej wraz z klerykami, wybudował sanktuaria Matki Bożej Czuwającej w Tortonie oraz Matki Bożej Caravaggio w Fumo.
W 1940 r. w celach zdrowotnych musiał udać się do San Remo, gdzie zmarł 12 marca, wypowiadając słowa: ,,Jezu – Idę!”. Ciało księdza Orione zachowane od rozkładu, ekshumowano w 1965 r. i uroczyście umieszczono w sanktuarium Matki Bożej Czuwającej w Tortonie. 26 października 1980 r. papież Jan Paweł II beatyfikował go, uznając jego heroizm w niesieniu Chrystusa najbardziej potrzebującym. 16 maja 2004 r. został włączony w poczet świętych.
Głównymi wartościami, dla których poświęcił swoje życie były: Jezus, Maryja, Papież i Dusze, a przewodnim hasłem: ,,Czyńcie dobrze wszystkim, czyńcie dobrze zawsze, źle nigdy i nikomu”.
kl. Marcin Giemzik SDB