swiecenia29

W wigilię uroczystości Zesłania Ducha Świętego w lądzkich murach zebrały się rzesze wiernych z różnych stron Polski. Przyjechali do Lądu, aby uczestniczyć w święceniach prezbiteratu, które odbyły się 18 maja w kościele pw. Najświętszej Maryi Panny i św. Mikołaja.

Pierwsi goście zaczęli przybywać do Lądu już w przeddzień uroczystości. Dzięki temu mogli wziąć udział w uroczystej jutrzni o godzinie 7.00 w kościele, którą celebrował, w asyście diakonów – przyszłych neoprezbiterów, ks. Ryszard Sadowski SDB – Rektor WSD TS w Lądzie. Następnie zaczęli przybywać członkowie rodzin, bliscy, przyjaciele, znajomi neoprezbiterów, a także wierni z parafii, w których przebywali oni na praktykach diakońskich. O godzinie 10.00 z Sali Opackiej na piętrze klasztoru wyruszyła procesja w kierunku kościoła. Piękne brzmienie organów lądzkich pobudzało wszystkich uczestników liturgii do wzniesienia swych serc ku Bogu, by podziękować Mu za to, że obdarzy za chwilę godnością kapłańską siedmiu salezjanów z inspektorii pilskiej. Następnie chór z Konina wykonał pieśń „Oto jest dzień”, która jeszcze dobitniej podkreślała wagę dzisiejszej celebracji.

Eucharystii przewodniczył ks. bp Wojciech Polak, który jest biskupem pomocniczym archidiecezji gnieźnieńskiej, zaś od 2 lat pełni także funkcję sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu Polski. Liturgia słowa przypomniała wszystkim zebranym, że od samego początku Kościoła głoszenie Słowa Bożego było podstawowym zajęciem Apostołów. W homilii Ksiądz Biskup przypomniał, że kapłan jako współpracownik biskupa jest posłany, aby nie tylko słowem, ale i życiem przybliżać ludzi do Boga.

Po słowie, które zostało skierowane przede wszystkim do kandydatów do święceń, nastąpił uroczysty obrzęd święceń kapłańskich. W czasie łacińskiego śpiewu Litanii do Wszystkich Świętych na twarzach wielu ludzi, także diakonów, pojawiły się łzy radości. Później Jego Ekscelencja Ksiądz Biskup włożył na wszystkich diakonów ręce, a po nim – jako znak jedności kapłaństwa – uczynili to samo pozostali kapłani znajdujący się w świątyni. Kolejnym ważnym rytem było namaszczenie rąk neoprezbiterów olejami świętymi oraz modlitwa konsekracyjna. Wzruszającym momentem było, gdy nowowyświęceni kapłani zakładali stułę na sposób kapłański i otrzymywali z rąk bliskich im księży biały ornat.

Po Mszy Świętej, gdy nastąpił moment przemówień. Ksiądz Inspektor przypomniał nowym kapłanom salezjańskim, że ich misją jest taka praca, by nikt z powierzonych ich pieczy wiernych nie mógł nigdy powiedzieć, że jest niczyj – ponieważ wszyscy są Boga; że mają nie tylko głosić ludziom, że są kochani, ale też tak postępować, by oni to odczuli – przez swoją posługę mają być znakami i nosicielami miłości Bożej. Później głos zabrali neoprezbiterzy, którzy w swoim podziękowaniu nie opuścili nikogo, lecz każdemu za dobro wyświadczone złożyli dziękczynienie i poprosili wszystkich zebranych o modlitwę.

swiecenia03

Po uroczystym błogosławieństwie i procesyjnym powrocie do zakrystii w Sali Opackiej, Ksiądz Inspektor wręczył neoprezbiterom listy posłuszeństwa i ogłosił dokąd zostają skierowani do pracy nowi kapłani:

  • ks. Dawid Błażków będzie posługiwał we wspólnocie pw. Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Rumi
  • ks. Dariusz Dąbrowski będzie posługiwał we wspólnocie pw. bł. Michała Rua w Szczecinie – Wielgowie
  • ks. Dominik Gręda będzie posługiwał we wspólnocie pw. św. Marka w Bydgoszczy
    ks. Mateusz Kopaniecki będzie posługiwał we wspólnocie we wspólnocie pw. Świętej Rodziny w Słupsku
  • ks. Michał Kwiatkowski będzie posługiwał we wspólnocie pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Rumi
  • ks. Krzysztof Tylutki będzie posługiwał we wspólnocie pw. Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Aleksandrowie Kujawskim
  • ks. Paweł Wątor będzie posługiwał we wspólnocie pw. świętego Józefa w Szczecinie.

Neoprezbiterom życzymy wytrwałości oraz Bożego błogosławieństwa na drodze życia salezjańskiego i kapłańskiego. Niech przez ich posługę Boża chwała na ziemi wzrasta, wierni zdążają do Królestwa Niebieskiego, zaś oni sami poprzez pracę z młodzieżą osiągają szczęście – zarówno doczesne, jak i wieczne!

kl. Rafał Chabowski SDB