Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą… W miesiąc po śmierci wspominamy naszego współbrata i przyjaciela kl. Grzegorza, który w naszej pamięci zostanie wiecznie żywy i radosny.
Dziś, 04 września, równo miesiąc po śmierci Grzegorza, wspólnota w Lądzie uczestniczyła w uroczystej Mszy Świętej odprawionej w jego intencji.
My młodzi synowie ks. Bosko, którzy przez blisko dwa lata żyliśmy i mieszkaliśmy razem z nim, zapamiętamy go jako radosnego salezjanina, który nigdy nie tracił zapału i energii do pracy z młodymi. Zapamiętamy go jako dobrego przyjaciela i współbrata, który nigdy nie odmówił pomocy, tym którzy go o to prosili. Zapamiętamy go jako człowieka, który wierny swojemu powołaniu, wiele spraw i problemów, zarówno swoich, jak i i innych, ofiarowywał Bogu w kaplicy.
To jak Grześka pamiętamy my, jak również młodzi, którzy po jego śmierci, wpisywali swoje wspomnienia na specjalnie utworzonym do tego celu profilu na facebooku, chcemy pokazać również w krótkiej prezentacji. Zawiera ona zdjęcia i krótkie migawki filmowe z życia seminaryjnego Grześka.
Muzyka wykorzystana w prezentacji to utwór nagrany również przez Grześka, natomiast teksty użyte pochodzą ze wspomnianego wcześniej profilu na facebook’u.
Ku pamięci kl. Grzegorza Golasa SDB
Polecamy śp. Grzegorza Golasa oraz jego rodzinę i bliskich naszej pamięci. Otoczmy ich modlitwą, by ten trudny po ludzku czas umieli odczytać w perspektywie wieczności. Grzegorz całe życie szukał Pana i możemy być przekonani, że w końcu do Niego trafił.
kl. Paweł Pełka SDB